اثربخشی معنادرمانی گروهی بر افزایش امید به زندگی در مردان بازنشسته کانون بازنشستگان شهرستان ممسنی

زمینه و هدف: یکی از رویدادهای مهم دوران پیری بازنشستگی است، که می‌تواند مشکلات متعددی را به همراه داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی معنا درمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی در معلمان مرد بازنشسته شهرستان ممسنی بود. روش بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای، به روش نمونه‌گیری تصادفی 40 نفر از مردان بازنشسته کانون بازنشستگان که نمرات پیش آزمون آنها یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود انتخاب شده و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند(هرگروه 20نفر). سپس بر روی گروه مداخله معنا درمانی گروهی به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون به عمل آمد. ابزار سنجش، پرسشنامه امید به زندگی میلر بود. داده‌ها با آزمون آماری واریانس چند متغیری(مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: معنا درمانی گروهی باعث افزایش معنی‌دار امید به زندگی گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل شد(05/0p<). هم‌چنین پس از اجرای جلسات، پیگیری با فاصله یک ماهه، سودمندی معنادرمانی گروهی را نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که می‌‌توان از روش معنادرمانی گروهی به عنوان روشی مستقل ویا در کنار سایر درمان‌ها در جهت افزایش امید به زندگی استفاده کرد.